ΔΩΡΕΑΝ
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
28/09/2017 !!!
ΜΕΡΟΣ 6ο: Η
ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ (;) ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(του Κ. Παπαδάκη)
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι, από τις απαρχές της, η ανθρωπότητα
δεν έχει σταματήσει να δημιουργεί πολέμους; Είτε πρόκειται για ανθρώπους των
σπηλαίων που πολεμούν για την κυριαρχία στο δάσος, για βάρβαρες φυλές που
σφάζονται για τη γη τους ή για τη γη και τις γυναίκες του άλλου (αχ Ελενάρα, τι
μας κάνεις!), για μεσαιωνικές κοινωνίες που αντιμάχονται για τη θρησκεία, το
θαλάσσιο εμπόριο και τα μεταλλεύματα, ή, τέλος, για καπιταλιστικά κράτη και
αυτοκρατορίες που στέλνουν εκατομμύρια ανθρώπων σε θάνατο για μερικά βαρέλια
πετρελαίου, τα δίποδα πλάσματα που απαρτίζουν το ανθρώπινο είδος δεν έχουν
πάψει να δείχνουν τους κυνόδοντές τους το ένα στο άλλο, έτοιμα να χιμήξουν σα
λιοντάρια δοθείσης της πρώτης ευκαιρίας. Γιατί; Και… γιατί όχι;
Όταν θέλω να βγάλω ένα συμπέρασμα που θα μας πάει μπροστά, μου αρέσει
να γυρνώ και να κοιτάζω ακόμα πιο πίσω. Άραγε ο αλληλοσπαραγμός αποτελεί
προνόμιο μόνον του ανθρωπίνου είδους; Όχι βέβαια! Αν ανοίξουμε τα μάτια και
κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι όλα τα πλάσματα μάχονται για την επιβίωσή
τους σε αυτό το σύμπαν. Τα έντομα, τα ψάρια, τα πτηνά, τα θηλαστικά… Σε τελική
ανάλυση, ο άνθρωπος δεν είναι παρά το τελευταίο «μοντέλο» της «βιομηχανίας» των
θηλαστικών. Όπως όλα τα πλάσματα λοιπόν που τρέφονται το ένα από το άλλο για να
επιβιώσουν, για να προστατεύσουν το λημέρι τους ή για την κυριαρχία στα θηλυκά,
κάπως έτσι έχουμε ανέκαθεν πράξει και οι άνθρωποι. Είναι η φυσική εξέλιξη των
ειδών (τρίζουν τα κόκαλα του Δαρβίνου με αυτές τις λέξεις) να πολεμούν για
περισσότερη τροφή (βλέπε και: πετρέλαιο, χρυσός, πλουτοπαραγωγικές πηγές), για
κυριαρχία στο φυσικό τους περιβάλλον (βλέπε σχετικά: ήπειρος, γεωπολιτικό
σύστημα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) ή/και για την επιβίωση του είδους τους (βλέπε
επίσης: ράτσα, έθνος, θρησκεία, κουλτούρα).
Και τώρα που ήδη ακούω σπαρακτικές κραυγές από μέσα σας να ουρλιάζουν
σαν οπαδοί της ΑΕΚ που ξαναβλέπουν πρωτάθλημα «μα γιατί πρέπει έτσι να γίνεται
πάντα; Δε μπορεί αυτό να σταματήσει;», ας δούμε το θέμα λίγο πιο σφαιρικά:
ποιος σας είπε ότι ο πόλεμος είναι κάτι αμιγώς αρνητικό; Ποιος είπε ότι δεν
έχει και θετικές πλευρές; Ας τις πούμε εμείς λοιπόν.
Ο πόλεμος, είτε μεταξύ ανθρώπων είτε μεταξύ ειδών του ζωικού και
φυτικού βασιλείου έχει έναν και μόνο κανόνα: ο νικητής τα παίρνει όλα, ο
χαμένος προσαρμόζεται και εξελίσσεται ή εξαφανίζεται ως είδος (ή υποβιβάζεται
στη Γ’ Εθνική, ανάλογα με την περίπτωση). Αυτομάτως αυτό σημαίνει ότι τα είδη
(και οι λαοί) πρέπει να εξελιχθούν και να δυναμώσουν, αν θέλουν να συνεχιστεί η
ύπαρξή τους. Πόσες ανακαλύψεις, πόσες εφευρέσεις και πόση πρόοδος έχει
επιτευχθεί στην Ιστορία ένεκα πολέμων; Λίγες λέτε, ε; Ε λοιπόν, όχι. Πολλές.
Πάρα πολλές. ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ!
Η πυρηνική ενέργεια, μία επανάσταση στο χώρο της ενέργειας, που μπορεί
να λύσει για 100 ζωές το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη, πότε θυμάστε να
ανακαλύφθηκε; Μην ήταν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Τα αεροπλάνα θυμάστε πότε
εφευρέθηκαν; Αρχικά η πρώτη προσπάθεια έγινε από τους αδερφούς Ράιτ κατά τα
1900, εκεί εις τας Αγγλίας. Και μετά; Μετά φτάσαμε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, 15
χρόνια μετά, να έχει ήδη συγκροτηθεί Πολεμική Αεροπορία και να διεξάγονται
μάχες στον αέρα, καθοριστικής σημασίας για την ολική έκβαση του πολέμου! Μετά
δε τον Β’ Π.Π. είχε επιτευχθεί τόση πρόοδος που, άμεσα κατόπιν, ξεκίνησαν οι
εναέριες μεταφορές και συγκοινωνίες!
Οι λόγοι, για όσους δεν εθελοτυφλούν, είναι ευνόητοι. Σε καιρό ειρήνης,
ο άνθρωπος γίνεται μαλθακός. Δεν ασκεί το σώμα του, το μυαλό του, διότι έχει
όλα τα προβλήματά του λυμένα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πώς θα ζήσει πιο
ευχάριστα και ηδονικά τη ζωή του. Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμήσει μια
φυσιολογική δουλειά που θα του εξασφαλίσει μια άνετη ζωή, αντί να αφοσιωθεί σε
έρευνες και πειράματα. Οι λίγοι, δε, που θα ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο, θα
δουλεύουν σχετικά ανόρεχτα και δίχως πίεση χρόνου. Αντίθετα, οι Ναζί[1]
που δούλευαν πυρετωδώς στους τομείς της Ιατρικής, της Ψυχολογίας και της
Φαρμακευτικής με τα πειραματόζωά τους (βλέπε: Εβραίοι κλπ. αιχμάλωτοι) επέτυχαν
τεράστια άλματα για να βοηθήσουν το Ράιχ τους να κερδίσει τον πόλεμο και ουδείς
μπορεί να αμφισβητήσει την επιστημονική τους συμβολή. Το ίδιο το Ίντερνετ, μέσω
του οποίου σας γράφω, μη λησμονείτε ότι αρχικά χρησιμοποιήθηκε σαν εσωτερικό
δίκτυο επικοινωνίας για στρατιωτικούς σκοπούς.
Μ’ αυτά και με τ’ άλλα, τολμώ να πω ότι αν ο άνθρωπος δεν είχε να
πολεμήσει, είτε με τους ομοίους του είτε με τα άλλα ζώα και τα στοιχεία της
φύσης, ενδεχομένως να μην είχε βγει καν από τις σπηλιές. Ίσως να βόσκαγε ακόμα
χορταράκι ή να μάζευε και κανέναν καρπό. Δε νομίζω λοιπόν ότι μένει κάτι άλλο
να πούμ…
Ώπα. Πριν κλείσω, πρέπει να ξεκαθαρίσω αν ο αιώνιος πόλεμος είναι η
μόνη επιλογή για την ανθρωπότητα. Ε λοιπόν, όχι. Είναι εφικτό, ίσως στην εποχή
ων τρισεγγόνων μας, ίσως μετά από 1-2 ακόμα Παγκοσμίους Πολέμους, οι ηγέτες των
χωρών να επιτύχουν ένα consensus και να θέσουν σε
προτεραιότητα την επιβίωση της Γης, των ανθρώπων και την παγκόσμια ειρήνη. Αλλά
για να γίνει αυτό, πρέπει να πραγματοποιηθούν βήματα προς ένα περιβάλλον όπου
όλα τα έθνη νιώθουν ασφαλή και ευημερούν, χωρίς να ανησυχούν για το ενδεχόμενο
εξολόθρευσής τους. Ευχής έργο και όνειρο των πάντων είναι ο πλανήτης αυτός να
βρει κάποτε την ειρήνη. Μπορεί να είναι φυσικό ένστικτο όλων να παλεύουν για
την επιβίωση του έθνους και της χώρας τους σε βάρος των υπολοίπων, αλλά ένα
αίσιο Τέλος της Ιστορίας (Fukuyama, is that you?) θα ήταν μόνον
αυτό στο οποίο αυτή η όμορφη παλέτα εθνών με τα πολλά της χρώματα παρέμενε
όντως πολύχρωμη. Προσωπικά είμαι γεννημένος παραμυθάς και πιστεύω ότι υπάρχει η
πιθανότητα να δούμε κάποια στιγμή έναν πλανήτη στον οποίο όλα τα έθνη έχουν
επιβιώσει και είναι ασφαλή, οι πόλεμοι έχουν εξαλειφθεί και μία οικουμενική
διακυβέρνηση φροντίζει για την αρμονική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων μεταξύ
τους. Και για να προλάβω τους τυχόν κακεντρεχείς, δεν εννοώ να μετακομίσουμε σε
άλλον πλανήτη.
[1]
Ξέρω ότι μεγάλο μέρος της σημερινής ανθρωπότητας βγάζει σπυράκια και μόνο με
την αναφορά της λέξης, αλλά ο Κώστας ο Παπαδάκης δεν είναι κοτούλα ούτε
προκατειλημμένος και εξετάζει τα πράγματα σφαιρικά και πρώτιστα από την λογική
τους σκοπιά. Σε όσους κλείσετε το άρθρο αυτή τη στιγμή εύχομαι καλή παραμονή
στο Μεσαίωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου